Seymen ve Koç

Seymen ve Koç: Koç, Orta Asya Türk boylarında ve Anadolu'da kutsal bir hayvan olarak kabul edilmiştir. Orta Asya'da kurban edilen hayvan koç ve attır. Özellikle Yer Tanrısı'nın kötü ruhlarına karşı koç kurban edilirmiş.

Koç; masallara, efsanelere konu, el sanatlarında özellikle halı ve kilimlere motif, halk oyunlarında figürlere kaynak olmuştur.

Orta Anadolu'da söylenen bozlaklarda, gıtlaktan verilen ses koçun me- lemesinde çıkardığı sesle özdeştir. Kelime anlamı ile de 'bozlak', bozulama'dan (beğirme=koç melemesi) gelmektedir.

Özellikle Orta Anadolu'rıun bozkır iklim şartlarında yaşam savaşı veren Ankara halkında, koça karşı büyük bir saygı, sevgi ve koçla bir özdeşleşme gözlenir.

Halk oyunlarındaki temel öge, Orta. Anadolu (Orta Asya Step'lerinin benzeri) bozkır ikliminin yaşam tarzını yansıtan koç figürleridir. Bu figürlerde temel olarak kostaklık, kendinden eminlik, yiğitlik, mertlik açık olarak göze çarpar. Koçların bozkırda gezinirken gösterdiği ihtişam, tokuşdukları zaman, ağır ağır gerilemesi, ayaklarını yere vurması, Ankara oyunlarının temel figür özellikleridir.

Bunlar koç ile özdeşleşmenin sonucudur. Bir seğmen yürürken veya oynarken tam anlamıyla koçu yansıtır. Oyunlarda efebaşının verdiği komutlardaki

“Goçuum” veya 'Goçlar'

sözleri, yine yukarıda sözü edilenleri destekler yönde örneklerdir.